Her anını yaşadığın adam gider..
Sevdiğin her şeyi bilen, nelere kızacağını,nelerden nefret ettiğini..
Tüm takıntılıarını bilen,zar zor kendini açtığın adam,kendininki yerine onun derdine yandığın..Uzun uzun bekleyip sonunda çırılçıplak kalmayı başarabildiğin..
Elin kolun olan adam,bok içindeki hayatında doğru ve yüzünü güldüren tek şey,hatta nerdeyse yaşama sebebin..
Eksikliğin sebebi alışkanlık derler, kısmen doğru. Çoğunlukla yanlış.
Yeni bir hayata alışınca yokluğu daha az koyar belki ama anıların, özlemin hala yerindedir.
Çoğunlukla ona benzeyen adamlar bulursun kendine, bazısının elleri benzer, bazısının bakımlı tırnakları, bazısının ses tonu..
Hep bir şeyler bulursun işte sana onu hatırlatacak.
Yeni alışkanlığın da bu olmuştur.
Yeni bir "o" yaratmak için  hiç olmayacak yerlerden..