Ya yaşat,

Ya öldür,

Ama asla yaralı bırakma.

Onca zaman sana bakarken,

Ben sadece senin yokluğuna kendimi alıştırıyormuşum.

İkimizde dönemezdik.

Ben belli edemediğim gururumun altında ezilirken, sen çiçekli yollarda yürüyormuşsun.

Boşlukta hissediyorum kendimi.

Gidişinin bana yaşattıklarını asla bilemezsin.

Umursadığını düşünmeyi çoktan bıraktım zaten.

Pek çok şey geride kaldı.

Hayaller, umutlar...

En çokta yaptığım seylere olan inancımı kaybettim.

Kırgın değilim, kızgınlığım kendime..

Boşuna anlam yüklemişim adına.

Noktasına hep virgül koyarken kendi kalbime bir çelme takmışım.

Ikimiz içinde zaman çok farklı akmış.

Sana hiç veda etmedim,

Hoş sende bana hiç edemedin..

Tesekkür mü etmeliyim yoksa gidişine ağız dolusu küfür mü bilemiyorum.

Belkide susmalıyım, öncesinde de yaptığım gibi..

Yorgunum..

Ve hiç bir tatilin geçirmeyeceği türden.

Herkesin yaralarını kendisi sarması lazım.Seninle yeniden karşılaşırsak şayet,yeni hikayelerimiz olması dileğiyle.

Hoşça Kal.