İçim de anlamlandıramadığım bir mutluluk peydah oldu.Hayır anlatacak kadar matah birşey değil ama yerimde duramıyorum..
Belki hastalığın geçmesi,
Belki geceye nispet doğan sabah güneşi..
Sonbahar rüzgarı kimbilir yüzümü okşayan,
Dalında kurumuş savrulmayı bekleyen yaprak misali..
Mevsimi geldi diye toplanan mandalina kokusu..
Bir kırmızı kazağın getirdiği canlılık içimde kelebekleri hareketlendiren..
Ozel hissetmeni sağlayacak mesajları yazan dostlar..
Özlemler, birikimler..
Sabah kahvaltısın da siyahına vurulduğun zeytin..
Yok yok bence fazla pişmesiyle marmelet haline gelen " anne eli değmis ayva reçeli"
Her zaman ki kahkahasını atıp dosta düşmana ilan eden " babam".
Iyi vakit geçirdiklerini söyleyen akrabalar,
Insan pek çok neden biriktirebiliyor, kıyıya köşeye saklanmış "mutluluğuna".