Bir kadın gözyaşında saklar tüm dünyasını, kavgalarını...
Kırgınlıklarını..
Çünkü deli divane kavgalarda iki tarafı da yakmak yerine içine atıp tek başına göğüslemeyi seçer çoğu zaman tüm o yangını..O kadar çoktur ki birikmişlik, ufak bir tartışmada bazen raydan çıkar ve yakar bütün gemileri, derler ki, '' Ne kadar da fevrisin''
Kadın öyle biriktirir ki tüm o acıları, hani güçsüz deriz kadınlara, erkeğe ihtiyacı var, evinde, başında bir erkek olsun, bir kadın erkeğin kaldırabileceğinden çok daha ağır duygusal yükleri kaldırır sırtında aslında..Çünkü o umursanmakla lanetlenmiştir, başkalarının önemsemediklerini onlar yerine de önemsemek, her defasında yanılmak ve kendine kızmakla..
Bazen şans o kadından yana güler;
Birileri anlar onu..
Gözyaşlarını eliyle siler ve alnına koruyucu bir öpücük koyar, ancak o zaman sakladıklarını rahatlıkla döker kadın gözyaşlarıyla...
Ve siz hayretler içinde bakakalırsınız kadının kalbinden çıkanlara..
Bazen ''kal'' demek istersin;
O gider..

''Bilirim herkes, payına düşeni yaşar,
Ve her yeni günde değişir birşeyler..
Sende kendi payından bir hatıra seç ne olur
Ve o ben olayım;
Beni Unutma.''