Bir büyük buhranın dalgasında kayboluyorum, aydınlık bana şu masallardaki kafdağı gibi görünür oluyor sanki. Kaçmaya meyilli ruh halime aksi için sebep vermeye niyetleniyorum fakat düşünmekten de bir türlü alamıyorum kendimi.

Birileri yanımda beni dürtüp uzun gereksiz cümlelerin sonunda ''Öyle değil mi?''diyor ve ben her seferinde bilmediğim bir konuda onay görüşü belirtiyorum.

Bir terazide gibi duygularım..

Kötü haller upuzun bir günü kaplıyor, 

Başlarda şimdi aydınlık hallerim uzadıkça buhram sürem azalıyor bebek adımlarıyla ben;

''Korkarım ömrüm koca bir günü huzur içinde gerçimeme yetmeyecek'' diyor..

Her günün sonunda günbatımıyla kadeh tokuşturuyorum küstah bir kabullenişle..

Bazen aşktır hayat..

Bazen aşkın ne olduğuna dair ufacık bir fikre sahip olmamak.

''Sende bilirsin hiç bir acı sonsuza dek sürmez''