Yalnızlığa bitişik yaşamak yerine, bitişik olabilirdik bir yayla çorbasını karıştırırken. Biliyorum hayat hiç adil değil..

İsminin harflerinden seni tanımayanları ağlatacak şiirler yazabilsem de sabah erkenden kalkıp, sevmeye devam ettiğim adam ile bir yayla çorbası karıştıramıyorum.

Kahvaltıda aynı zeytin tabağından zeytin yemek diye hayal kurar mı insan?

Ben şarkı dinlerken bile acaba o da dinliyor mudur diye düşünüyorum.

Böyle ihtimallerin umudu azalacak gibi olduğunda yağmur yağıyor evet, aynı yağmurun altında ıslanıyoruz..

Yağmur yağdığında sesini dinliyorum, kokusu sen..

Eşsiz, benzersiz..

Aptallık bu ya;

Senin de dinlediğini düşünüyorum, yapacak daha mühim bir işin yoktur..

Ya da olmamalıdır.

Banane!

Benim yoktu, yağmur yağardı..

Islanamasak da dinlerdik.

Tek işim bizdik,

Yağmur yağardı, biz olurduk..

İnşallah bir gün nasip olur, dibi tutmasın diye birlikte bitişik şekilde bir yayla çorbası karıştırmak.

Hatta belki yağmuru da görebileceğimiz bir odada.