Bazısı nefret eder, hoş nefret bence sevgiden çok daha güçlü bir histir ve duyulana büyük değer verdiğini gösterir de, bazısı anlamını bilmeden nefret eder işte.Saçı uzun erkekten, kısa boylu erkekten, şişman kızdan, çok gülen kızdan..

Kız kısmı ağır başlı olur çünkü, biçtiğimiz değerlerimiz var bizim, öyle çok gülmez kadın dediğin.Erkekse uzun saçlı küpeliyse mutlaka bir anormallik vardır işin içinde.Hele ki kıskanmıyor sizi bunaltmıyorsa kadın yada erkek kesin sizi aldatıyordur.

Nasıl güzel ön yargılara sahibiz.

Bazen sıralayıp gülüyorum.:)

Komiğiz epey.

Hayatında öyle birisi olmalı ki, sen yaşadığını sanarken, tüm bildiklerinin bir yanılgı olduğunu vurgulatacak kadar derin bir nefes alabilmeni sağlasın..

Öyle bir bak ki bana, gözlerinde kendi mutluluğumu göreyim..Kendimi mutlu olduğuma inandırmak için her seferinde daha uzun bakmak isteyeyim gözlerine,hani hep derler ya doyamayayım işte Serkan..

Bol kalorili tarifim var, mutlulukdan öldürebilir.

Teşekkür etmek istedim.

Çogu zaman insanlar sizi incittiğinin farkında bile degildir.Yere düşen her damla göz yaşınızın izi yastığınızdadır..
Sevmek müthiş bir duygu, bunu karşı tarafda hissedememek yerin dibi gibi..
Sizin hiç içinize öküz oturdu mu?
Nefes alamıyor gibi, can çekişir gibi..
Boğulur gibi..
Ölür gibi..
Sen gibi.
İçinden koşup  haykırmak gelir bazen ona deli gibi aşık olduğunu.Sonra alacağın cevap korkutur vazgeçersin aniden..
Vazgeçtiğine pişman olursun.
Sonra yine, yine ve yine vazgeçersin.
Gururun engeller seni, sanki o güne kadar çok bir işe yaramıştır.
Seni tutan gerçek bahanelerin yoktur da kendi yarattığın her kibir parçası sana mükemmel bir bahane gibi görünür.
Atamaz mısın tam da o an bu yükü kalbinden?
Kavuşmak çok mizansen, bir kere sarılayım yeter.
Sen bir şey hissetmesen de olur, ben tüm enerjimi seni sevmeye harcadım bile.Yani sevgilim bende de takat kalmadı artık peşinden koşacak.
Bir sarılayım yeter...
Tesadüf müydün sen?
Nasıl da kader tütmüştün oysa burnuma..
Bu kadarına pes dememiş miydik sahi?
Ve artık olmaması için ürettiğim bahanelerin bile sonuna geldim.
Bazen hayat bazenli cümlelerden bıkmaktır,
Bazen ünlem koymaktan yorulmak,
Bazen sorularda boğulmak..
Sana gelince sevgili;
"Birgün şikayet ettiğin ne varsa "özleyeceksin."

İnsan hakaretin en büyüğünü kendisine yapıyor.Zamanı geldiğinde ise kendine ödül vermekten geri kalmıyor.Hayatta belki de en zor olan affetmek..
Acı çekmeyi hak ettiğini düşündüğümüz benliğimizi affetmek..
Gözlerini kapatıp derin bir nefes al keyfine vara vara.
Alacak kaç nefesimizin kaldığını kim bilir?
İntikam..
Acı..
Esaret...
Bağımlılık..
Nefret..
Vadesinin ne zaman dolacağını bilmediğimiz hayatlarımız için fazla kibirli hisler değil mi?
Sana bu kibri veren kim?
Bir de zoraki özlemler var..
Özlemek derde çare değil.Giden geri gelmiyor amaçsızca bekleyince.Beklemek sadece ömürden çalıyor..
Yaşanabilecek mutlu anlar yerine arsızca hayatımızın içine eden acı bekleyişlere teslim oluyoruz.
Oysa hayat ne kadar adi!
Ne kadar "bugün".
Ne kadar "zamansız".
Birbirimize tutunmadığımız ve sevgiyle beslenmediğimiz her an için pişman olacaksak neden bu öfke?
Gereksiz bir amaç uğruna hayatını heba edip mücadele etmek ne kadar oyalayıcı ise gelmemesi gereken birini beklemek de o kadar trajikomiktir.
İyisi mi hayatın iplerini elimize alalım.
Sevelim, sevilelim..
Nefes alalım,
Bütün vazgeçişlere rağmen..
Ne dersin?

Yalnızlığa bitişik yaşamak yerine, bitişik olabilirdik bir yayla çorbasını karıştırırken. Biliyorum hayat hiç adil değil..

İsminin harflerinden seni tanımayanları ağlatacak şiirler yazabilsem de sabah erkenden kalkıp, sevmeye devam ettiğim adam ile bir yayla çorbası karıştıramıyorum.

Kahvaltıda aynı zeytin tabağından zeytin yemek diye hayal kurar mı insan?

Ben şarkı dinlerken bile acaba o da dinliyor mudur diye düşünüyorum.

Böyle ihtimallerin umudu azalacak gibi olduğunda yağmur yağıyor evet, aynı yağmurun altında ıslanıyoruz..

Yağmur yağdığında sesini dinliyorum, kokusu sen..

Eşsiz, benzersiz..

Aptallık bu ya;

Senin de dinlediğini düşünüyorum, yapacak daha mühim bir işin yoktur..

Ya da olmamalıdır.

Banane!

Benim yoktu, yağmur yağardı..

Islanamasak da dinlerdik.

Tek işim bizdik,

Yağmur yağardı, biz olurduk..

İnşallah bir gün nasip olur, dibi tutmasın diye birlikte bitişik şekilde bir yayla çorbası karıştırmak.

Hatta belki yağmuru da görebileceğimiz bir odada.