Sıkı sıkı sarıl bana ve her şeyin aslın da çok basit olduğunu söyle.. Sadece biraz kafan karışmış ondandır bu içinden çıkamayacağını sandığın kabusların de. Sen bu değilsin aslında, çok daha çözülesi hayat, korkma de... Ya da sen gel bir.. Bana de ki düşünme.. Ya birlikte düşünelim, birlikte omuzlayalım ya da sen de düşünme.. Gözlerinden anlarım seni de bana. Sözler uçuveriyor dudaklarından döküldüğü anda.. Sen kırgınlıklarımı ve takdirlerimi dillendir. Benimle olmanın sana aşk kattığı zamanların ötesine geçelim, sadece huzur versek yeter bana.. İstediklerime ulaşamadığımda küçük bir çocuk misali kızıp her şeye küsen kalbimi nazlandır biraz, ne kaybedersin ki? Gurur aşktan daha yıkıcı... Aramızda ona yer olmasın, gerek var mı? Evet bence de yok... Ellerimi sıkıca tut, kaçmama izin verme.. Korkularıma yenik düşüp seni de esir edersem kendime kurtar beni esaretimde.. Sensizlikden, cümlelerimden... Hayat her birimiz için bu kadar merhametsizken sen merhametim ol.. "Seni seviyorum" demek pek kolay artık. Sen söylemek zorunda değilsin... Bana her baktığında sevdiğini haykıran gözlerinle gel yeter.. Kalbim eğer sadece kan pompalayan basit bir organsa sen görev sebebi ol. Ol ki hayallerimde ki kadar renkli olsun hayat.. Kalbimdeki kelebeklerin yaşadıkları bir gün dahi olsa, hakkını verecekleri heycanları ol... Ol ki; hayat korkulmayacak kadar basit olsun aşıklara..
Kalbime kaçan bu heycana kelebek ismini vermelerinin sebebinin ömrünün kısa oluşuna yormalıydim en başta..
Çok heveslenmezdim belki böylece...