Garip duygular içersindeyim..

Dün ne kadar boşsam bugün sanki hala aynı yerinde herşey..

4 yada 5 ay oldu sanırım emin değilim, görüşmediğim ama çok sevdiğim bir arkadaşımla görüştüm bugün.

Nasıl özlemişim..

Sesini duymak, gülmek, mutluluğunu, heycanını, üzüntüsünü paylaşmak..

Dostluk çok başka birşey;

Seni anlıyorum, beni anladığını biliyorum..

Kırgınlıklarımız olsa da, şu hayatta mutlu olmasını en çok istediğim insansın.

Bir gün birisi gelir ya da gider.

Zaten bu ikisi arasında yaşadığını fark etmezsin ki, bir çeşit transtasındır. Ya gelirken aşkıyla zıplatır yerinden ya giderken acısından inletir.

Ki muhtemelen arkasından ne yaparsan yap bir daha asla eskisi gibi olamazsın.Her giden bir eksiltir malum söküp atamazsın bir türlü sanki.

Bir daha asla o heyecan dolu, ışıkla bakan kişi olamazsın.

Sadece dener ve hezimete uğrarsın.

Çok mu demoralize edici bir yazı oldu bu.

Galiba şuan bunalımdayım, size de bulaşmasın..

Bazen hayat hoşlandığın erkeğin eşcinsel çıkması gibidir.Ümit vaat eder gibi gözüken ve başından beri şüphesiz bir imkansızlıkla seni trajedilere düşüren..

Bazen hayat, gece yatmadan önce olmadığını idda edip, uykunun en tatlı yerinde seni uyandıran çiş gibidir, yapmak için tatlı bir istekle boğuşursun, yapınca uykun kaçar ve az önceki keyfinden olursun.

Bazen hayat eski eski sevgilinle artık arkadaş olduğunuzu iddia ederken hala aynı yatağın içinde olmayı hayal etmektir.