İnsana sevmeyi unutturan ve bencilliğe sürükleyen bir histen ibaret.
Çünkü bağımlılık denen hapishaneden çıkış yolunu bulduğumuz an geri dönüp bakma gereği hissetmiyoruz.
Arkamızda bizi bekleyen ya da o güne kadar tıpkı bizim gibi aynı hissin kurbanı olmuş kişilerin bunu nasıl atlatacağını düşünmüyoruz.
Severken de benciliz..
Giderken de..
Hep benciliz hissettiğimiz her şeyde..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder