Bazen sadece özlüyorsun.
Geride bıraktığım o kadar güzel anılar varki...
Arada sırada gözlerimi kapatıp, o anın tadını aynı o yaşadığım gün  gibi hissetmeye çalışıyorum.
Olmuyor tabiki..
Ya mekan tutmuyor,
Ya elbiseler..
Ya oturduğun yerler,
Ya  yediğin içtiklerin..
Ya da  simasını unutmaya yüz tuttuklarım..
Ama işte bir şilep sızıyor yüreğinin orta yerine.
Keske bugünü hep bugün de bıraksak..
Unutsak herşeyi, herkesi?
Bazıları unutulacak olmanın,
Bazıları hiç unutamamanın..
Bazıları da herkesi ve herşeyi unutmak zorunda kalıyor.
Söylesenize hangisi daha zor?
"Ya giderse dediğin, birgün gittikden sonra içinde ki o ses ya unutursa diyor."