Herkesin mutlaka bir laneti vardır.Nefes aldığım müddetçe kimseyi çok sevemedim.Biliyorum ki bu hikayenin sonunda o benim hiç olmamış olucak.Bu yuzden hep imkansızı isteyişim..
Benim olmayacağını bile bile deli gibi arzulamak..
Burnunun direkleri sızlaya sızlaya özlemek..
Bir anlık bakışa bir ömür sığdırmak,
Bütün ezberi yeniden dinleyip, hiç duymamış gibi davranmaya devam etmek..
İnandırmak, hiç önemi yok belki başkası için ama kendimi inandırmak..
Bu kadar özel kılan duyguyu biraz da olsa hissebilmek için, kıvrandığım onca karın ağrısı..
Bırak peşimi, yaşamama fırsat ver, hakkını vereyim..
Bana biraz imkan ver,
Zor olmasın kendiliğinden aksın, kurumasın hiç..
Renklerin binbir tonunu yaşayalım..
Bana biraz şans ver, hiç mi haketmiyorum mutluluk denen o şeyi?
Gözlerine bakarken kafasından geçen tilkileri düşünmek yerine ona kendimi bırakmanın huzurunu yaşayayım..