Yine herşeyi berbat ettin.
Aferim Sevim!
Sen hiç birşeyi haketmiyorsun, kendini bununla kandıran koca bi aptalsın.
Bütün gard alışların boş..
Güçsüz ve zayıfsın.
Zaman öyle orospusun ki..
Sen bana ölümü hatırlatırcasına sevdiklerimi bir bir alıyorsun.
Ve yine yetmiyor sana zaferlerin,
İspatlamaya çalıştıģın nedir? Acizliģim mi?
Benim tohumlarım ana rahmime  yerleştiği an kazanmıştın sen oysa..
Bilmez misin acı güçlendirir beni pes dedirtmez.
Bugüne dek öğrenemedin mi?
Ben senden onca ders aldım da sen bir bunu idrak edemedin mi?
Vazgeçme sen..
Yanılt beni her yaslandığım dalda bir kez daha.
Ne ben guvenmekden bıkarım ne sen çaresiz koymaktan.
Ne ben sevmekten cayarım ne sen kaybettirmekten.
Olsun varsın bu savaş, ben toprak oluncaya dek sürsün benimle..
Sana karşı tüm zırhlarımı kullandım şimdiye..
Artık kılıcı almanın zamanı geldi elime..
Bazen karşı cins hakkında atıp tutmak ve genelleme yapmaktır hayat. Bazen suamak için kendini mıncıklamak.
Bazen "bomboktur" hayat..
Bazen sevdirir kendini..
Bazen katildir,
Bazen kurban..
Ve bazen hayat "sen" sindir.