Zaman değişimin en iyi ilacı.
Neyi yapamam diyorsanız aksini yapmaya başlıyorsunuz.
Her gün biraz daha eksiliyor, kalan zamanı böyle böyle tüketiyoruz.
Hoşumuza gitsin ya da gitmesin, bazı gerçekleri eninde sonunda kabul ederiz.Her ne kadar bekletiler içersinde olmasakta arada geçen zaman hem sahiplenmeyi hem de kaybetme korkusunu hissettiriyor.Bu yazıyı yazmaktaki hevesim gibi yaşıyorum.Hem istekliyim hem devamını getiremiyorum. Aklımdan geçenler ile yaptıklarım birbirinden o kadar bağımsız ki..
Neresinden tutarsam tutayım çorap sökülmüş, kimliği alınmış bir hayatın başka bir hayata çevrilişini izliyorum.
Tedaviye karşılık vermeyen hasta gibi kalan zamanı hiçte hayal etmediğim bir şekilde kabullenmiş, bunun ardının güzel günlere gebe olmadığını bilerek yaşadığımı idda ediyorum.
Güçlüyüm lakin haklı değilim.