Öylesine bir yere bakıp saaatlerce daldığınız oluyor mu?
Ne düşündüğünüzü bilmeden..
Sevdiğin bir şarkı çaldığında,
Kendinle başbaşa kalmayı fırsat kolladığında..
Yada tanıdık bir acı nüksettiğinde..
Film şeridi gibi gözlerinden akıyor herşey bir anda.
Herşeye duyarsız olduğumuz tek bir an olduğunu düşünüyorum.
Öylece baka kalıyorsun..
Hem gidenin yokluğuna alışamadan,
Hem gelenin varlığını kabul ettiğini bilmeden..
Neden herşey yaşamak zorunda olduğunuz hissi veriyor anlamıyorum.s
Zorunlu ihtiyaçlar dışında ki herşey neden mecburiyetmiş gibi hayatınıza ilişiyor.
Söylenilen beylik laflar neden hissedilenin aksi oluyor?
Hayatın ritminde yol tutturmak, raks eden ayaklarla baş etmeye çalışmak..
Ve bildiğin, gittiğin tüm yollarda iz bırakmak!