Bahar gelmiş şehre,
bütün renkler yerli yerinde;
kırmızılar asil,
morlar cilveli,
sarılar hünerli,
pembeler göz kamaştırıcı,
mavi desen bildiğin gibi,
şimdi hepsi boş, anlamsız hepsi,
hepimizin eksiği,
gözlerinin yeşili !
anlamını yitiriyor bahar
ne yaza çıkabiliyorum
ne kışa dönebiliyorum.
siyah bulutlar kaplıyor
bütün renklerimi...
Bir tutam yalnızlık,
ben sensiz, sen bensiz
sevdamız kimsesiz...
sensiz başlayan güne
edilen ağız dolusu küfürler...
iki ileri bir geri atılan adımlar,
tek tek sayılan kaldırım taşları
rengi soluk bir şehir
ve,
ve geçip gitmek bilmeyen saniyeler !
garip melankolik hallerde
arabeskin en dibinde bir yerlerdeyim.
şimdi basit bir duygu adı değil özlem,
bedenden bir organ misali
yakıp duruyor genzimi...