Birileri hayatından gitmeyi tercih etti diye günlerce kahrolup neden gitti diyorsun ya, hani sürekli kendini yiyorsun,
''Nerede hata yaptım ben'' diye.
''Nasıl izin verdim gitmesine?''
''Hani sevecektim daha çoooook çok.''
Bil ki o istemedi sevilmeyi, çünkü o senin muazzam sevginin kırıntısını bile hak etmiyordu.
Şimdi sen ne yap biliyor musun?
Güzel bir çay demle kendine, otur ve ondan kurtulduğun için şükret Yaradan'a.
Sen sevmeyi ondan önce de biliyordun.
Ama o senden sonra asla öyle sevilmeyecek!.

Hayat ilham verirken sen hiçbir detaya dikkat kesilemeyecek kadar körsün.Sana çığlık çığlığa verilen mesaja kulaklarını kapamış,sanki daha önce hiç duymamış gibisin.Her anın bir nimet olduğunu bilemeyecek kadar aptallaştırıyor hayat, vaktinin çok olduğunu sanman için elinden geleni ardına koymuyor.Sonra en beklenmedik anda kendini tükenmiş buluyorsun.
Belkide her duyguyu aşk gibi tutkuyla yaşamalı, belkide her sevgiyi aşk gibi yaşamalı.
Hayat daha atraksiyonlu olmaz mı?
Etrafına bak farkındalıkla, her bir yüz yaralı bir hayat, her yaranın altında muhakkak bir giden ve her giden çok sevilmiş..
Bazen hayat saatlerce aradığın şeyin aslında gözünün önünde duruyor olduğunu fark etmek gibidir, acımasız, kör edici, fırsatçı..
Bazen hayat leblebi tozu yemek gibidir, nefes almak için mücadele ederken boğulma tehlikesiyle karşı karşıya kalabilirsin ama bir yandan senin için leblebi tozu bir efsanedir..
Bazen hayat şekerli beklediğin kahvenin sade getirildiğini o ilk yudumda fark etmektir..

"Hüzün kovan kuşu gelmiş, gecenin yanağına konu vermiş"

Herkesin mutlaka bir laneti vardır.Nefes aldığım müddetçe kimseyi çok sevemedim.Biliyorum ki bu hikayenin sonunda o benim hiç olmamış olucak.Bu yuzden hep imkansızı isteyişim..
Benim olmayacağını bile bile deli gibi arzulamak..
Burnunun direkleri sızlaya sızlaya özlemek..
Bir anlık bakışa bir ömür sığdırmak,
Bütün ezberi yeniden dinleyip, hiç duymamış gibi davranmaya devam etmek..
İnandırmak, hiç önemi yok belki başkası için ama kendimi inandırmak..
Bu kadar özel kılan duyguyu biraz da olsa hissebilmek için, kıvrandığım onca karın ağrısı..
Bırak peşimi, yaşamama fırsat ver, hakkını vereyim..
Bana biraz imkan ver,
Zor olmasın kendiliğinden aksın, kurumasın hiç..
Renklerin binbir tonunu yaşayalım..
Bana biraz şans ver, hiç mi haketmiyorum mutluluk denen o şeyi?
Gözlerine bakarken kafasından geçen tilkileri düşünmek yerine ona kendimi bırakmanın huzurunu yaşayayım..