HELP ME!
(Bu bir yardım çığlığı değil)

Hiçbir şeyin beni mutlu edemediği bir dünya da yaşamaya çalışıyorum.
Çoğunlukla uyuyorum, avutuyorum da denebilir.
1 hafta nası bitiyor, haftanın başi nasıl geliyor anlamıyorum
Depresif bir haldeyim.
Uzun zamandir kendime bakmiyorum.
Tek yaptığım şey yediklerime dikkat etmek, ölçüyü kaçırmamak..
Anlamsız bir halde sona doğru gittiğimi düşünmekten kendimi alamıyorum.
Birseyler yapabilecek gücü kendimde bulamıyorum.
Saçmalıyorum,
Kaygılanıyorum,
Ve sıklaşan baş agrılarıma yenik düşüyorum.
Oksijenim yavas yavas tükeniyor..
Boğuluyorum.
Zayıflamıs bünye ile bütün hastalıklara gebe kalıyorum.
Kendi kendimi tedavi edemiyor, başkalarının yardımını istemiyorum.
İçimde bir yerler de "imdat" çığlıkları duyar gibi oluyorum.
Kâr etmiyor, onu susturuyorum.
Zafer kazanmış bir budala gibi hisettiriyor.
Boyun eğmiyorum.