Gerçeği bilmek mi?
Kayıtsız kaldığımız o kadar çok anı var ki, hiç düşündün mü neden soru sormaya korkarız?
Alacağımız cevap ya bizi tatmin etmezse?
Ya "o" bizi sevdiğini söylemeye hazır olmadığını dile getirir ve bizi üzerse?
Ya bağlanırsak?
Ya bağlanır ve gitmek zorunda kalırsak mesela?
Bu nasıl ucu bucağı belirsiz bir korkudur ki hem gitmekden korkarız hem gitmesinden.
Bazen kalmasından bile korkarız.
Çelişkili ve dengesiz ruh halimiz bizi tüketir.
Dünyanın o en güzel duygusunu kendimiz için bir Çin işkencesi haline getirebiliriz.

"Elimi tutsan ve desen ki hepsi geçecek, hepsi geçmese ama sen hep yanımda kalsan.."