Tam olarak ne hissetiğimi bilmiyorum.

Sıkışıp kaldığım kafes (beyin)de;

Sonu olmayan dehlizler var.

Keşfedilmeyi bekleyen fikirler.

En çok da kendimi bulduklarım var.

Bitti diye başladığım her söze,

İçimde ki umudun aklıma oyun oynaması yeniden kuruyor senli/benli sahnesini.

Ben ısrarla inanmak istemiyorum gerçekliğine,

Perdeler insin sahne sonlasın istiyorum koynunda.