'' İnsan, bir üzüldüğü yeri unutmaz bir de mutlu olduğu yeri...''

Ya sarılacak kadar çok severim ya da '' az ötede oyna'' diyerek def ederim.

Grinin hiçbir tonunu sevmem, ne halıda, ne arabada, ne giyside, ne de hayatın her hangi bir yerinde..

Beni yoracak hiç bir şeyi yakınımda tutmuyorum..

Çünkü  yorgunum.

Bana, yaşımın güzelliğini yaşatacak, fikirlerimin değerine ayna olabilecek insanlar lazım.

Hala gözlerinin içi gülecek kadar hayattan soğumamış ve içtenliğini kimseden gizlemeyecek kadar temiz kalpli insanlar var dünyada.

Ne olur onları da hayata düşman etmeyin..

Geceye ay ve yıldız, gündüze güneştirler.

Yoklukları kara zindana çevirir hayatı.

Demedi demeyin!

Kırmayın, incitmeyin..

Her nasip, vaktine esirdir ve beklendiği zaman gelmez. 

Gelmesi gerektiği zaman gelir.. 

Ömür de beklemekle geçiyor. 

Bekleyen insan da önünden geçen hiç bir şeyi görmüyor, ıskalıyor hayatı. 

Akıl sonradan geliyor başa, bir işe yaramıyor. 

Hep ders, hep ders.. 

Biz ders almaya doymuyoruz, hayat da ödev vermeye.. 

''Yanındayım.'' diyenler el ele tutuşsa Edirne'den Kars'a kadar uzanır..                                            

Belki de gerçekten el ele tutuşup beni yalnız bıraktılar.

Ama emin olduğum bir şey var; bekleyen, koşandan daha çok yorulur.

Koşanın ayakları yorulur, biraz da nefesi..      

Bekleyenin ise ömrü, ruhu, canı, ayakları, beli, boynu, gözleri, nefesi, her yeri..

Bence mutluluk dediğin, kimseyi memnun etmeye çalışmamaktır.

Çünkü onları mutlu edene kadar, kendi mutluluğunun üzerine su içiyorsun.      

Sonu mutluluk olmayan tüm umutların Allah cezasını versin.

                                                                              

Bazı umutlar ayrıntılarda gizlidir.
Tabiki geçmiş zaman içinde sadece bunu unutmadın.
Belli bir olgunluğa erişene kadar bıraktığın kırıntılar arasında hala umutlananlar var.
Bunu sakın unutma!
Naftalin kokulu dolaplar içinde sakladığın bütün insanlar, kendilerine düşen bütün payları ve seninkileri de beraberinde ''Nede olsa kullanmıyorsun, bari ben kullanayım'' pervasızlığıyla alıp götürdüler zaten..
Artık ne kadar özlediysen bu duyguyu, bazen küsmek istedin bir bahaneler üretip fakat, kimse mahsun bakışlı ve çocukça olan duygularına yanaşmadı..
O hayalinde ki, seni yarı uykulu anlarda yakalayan güvercin elinden geleni yaptı.Fakat sende uyku sersemliğinin vermiş olduğu bulanık duygular arasında onu göremedin işte..
Göremediğin ama hissettiğin birilerinin, seni koruduğunu gerçekten hissediyorsan hala şansın olabilir.
Göremediklerini hislerinde yaşa..
Hissedemediklerini çocukluklarında ara...
O halde sırada ki şarkımız ''yere bakan, yürek yakan''lara gelsin.

Bazen ölesiye bir hıçkırık düğümlenir boğazına , susarsın.
Öyle çok susarsın ki sustuğun her kelime beynine beynine mermi misali sıkılır.
Bütün çıkış yolları kapalıyken ve üstüne üstüne geliyorken herşey, gitmek gerekir bazen..
Bazen kalbine gömersin, bazen kendine, bazen bütün hücrelerine...
Bir hoşçakal saatinde canın yanarken; kahkahalar ardına gizlersin, içine içine akıttığın göz yaşlarını...
Umut dediğin; bizim için lûgatta dört harfli bir kelimeden ibaret.
Tek gerçeğimiz var, bize düşen hasret...
Her gece, bütün benliğimle sarılıp uyuduğum delice yüreğimi kasıp kavuran bir yangın misali...
Sen benim bir türlü sönmek bilmeyen yürek yangınımsın...
En acısı da karşında çaresiz olmak !
İnsan çok bildiğini düşündüğü zamanlarda çok yanılıyor.
Her şeyi başarabileceğini umduğun anlarda aslında ne kadar zayıf olduğunu fark ediyorsun.
Zaaflar içinde en güzel zaafımsın seni sevmekten vazgeçer miyim ?
Hayır...
Çünkü bunu istemiyorum.
Bir gün ister miyim ? Muamma...
Öyle çok yazmak istiyorum ki sana satırlar sayfalar dolusu yazmak kalemim kağıdıma küsüyor.
Ben sana küsemiyorum.

En çok neye zorlanıyorsunuz? deseler..
Sanrım ''başlamak'' derdim.
Yada aslında hiç başlayamamak.
Hani ufacık bir ihtimal olsa içinizde, onu da kendi ellerinizle yok edebiliyorsunuz.
Bir yol tutturdum gidiyorum,
Ha siz şimdi buna başlamak dersiniz ama, baştan söyleyim.p
Maksadım sadece gitmeyi istemek..
Velhasıl kelam,
''Bilmek yoktur, yapabilmek vardır ne yapabiliyorsan bildiğin o kadardır.''