Gözlerin uykusuzluktan acımaktadır ama yastığın, çarşafın, yorganın birer yabancı gibi seni aralarına samimiyetle almayı reddederler..
Çünkü aklın çok uzakta bir başkasındadır.
O anlarda ne yaptığını düşünüyor olabilirsin mesela..
Birini uykularını kaçıracak kadar sevmek..
Uykuyu sadece onu rüyalarında görmek uğruna arzulamak..
Sevmek galiba bencillikten soyutluyor,
''Ben'' den uzaklaşıp ''O'' oluyoruz.
Sevmek galiba zamirlerimizin içine ediyor.
Özlediğim sensin.
Savunmasızlığımın adını koyamadığım..
Kendimi bıraktığımda tutulacağımdan emin olduğum...
Kendimi ispatlamak için saçma sapan şeyler yaptığım.
Şimdi geriye bakmak acı veriyor.
Çünkü her geçen gün fark ediyorum ki,
Bir önceki gün kadar umutsuz ve çaresizim.
''Bundan böyle yol yok, bundan öte ayrılık var.''
