Gözümü her kapadığımda ordasın sanki, nasıl bir eksik hissetmek ki bu tarif edemiyorum. En güvendiğim şey cümlelerimken seni anlatamıyorum. Tatsızım aslında, etrafım da gülücükleriyle sevişen insanlardan haz etmeye çalışıyorum. Neden beceremediğimi de bir türlü anlamıyorum.
Kandırılmadım...
Kanmaya ihtiyacım vardı,
Haddinden fazla kanadım.
Üzüntümün sebebi yağmurlar,
Sen aldırma..
Tutkunum sana!.

''Her seçim bir vazgeçiştir, her vazgeçiş bir kabulleniştir, her kabulleniş bir şeyleri kaybetmektir ve kaybetmek insanı kendine getiren şeydir. Bir seçimin sonuçlarını iyi belirlemek gerekir çünkü sonuç değişmez. Ya kazanırsın ya kaybedersin. ''

Ahmet Batman / Soğuk Kahve

"Bir sen vardın, birde rüzgar..
  Herşeyimdin bir zamanlar."
Yanlış olduğunu bile bile istediklerimiz vardır, karanlığın çekimi der ya bazıları. Olmayacağını bilir ve oldurmak için didiniriz. Olmadıkça üzülür, daha çok hırslanırız ve bir süre  sonra aşk yerini kör bir hırsa bırakır; elde edince sönen bir hırsa..
Aşktan çok uzaklaşmışızdır.
Geri dönüş yolu hep cebimizde taşıdığımız bir " B planı" yken, tertemiz bir kalple ileri bakmak o kadar zordur ki, artık bir seçim yapmak zorundayızdır...
Ya geçmişle bağlarımızı koparacak ve önümüze bakacağız ya da hatıralarla yetinmek zorunda kalacağız..
Zaten en zoru hep seçimler, iyi yada kötü, karar verdikden sonra büyük bir yük kalkar insanin kalbinden..
Sonuçlarına katlanmak dahi, karar aşamasındaki buhrandan daha kolaydır..
"Senden sonra bende bittim."

Beni kesin leylekler getirdi.
Yüreğimde ki göçebeliğin baska bir açıklaması olamaz. Son zamanlar da bir kırgınlık var. Mevsimsel değil bu üşümelerimin sebebi.. İşin aslı hayatımın her alanın da, bir eksiklik var..
Heyyy!
Memnuniyetsiz değilim, sadece aldığım tad bok gibi.

İyi akşamlar.
Pambık gibi bulutlar, biraz kızıl biraz mavi..

Bir işi yapmak, şekil vermek ve tadını tutturmak kadar zor degil.
Hoş ben ve hayatımı düşünürsek herşey şekilsiz..(:
Yine de çok şükür.
Gündüz ne kadar sıcaksa, geceleri bir o kadar soğuk oluyor..
Siz siz olun umutlarınızı sıcak tutun.Buz tutmuş herşeyin erimesi zordur. Sabaha uyandığınız da yüzünüzden tebessüm eksik etmeyin. Kim bilir belki bir çicek yeşerir, belki suyun tadı değişir, belki kavusmaz denilen dağlar birlesir, belki bir çığ büyür, belki denizler dalgalanır, belki gülüşünüze rüzgarlar şah'lanır.Bu gece sıcak bir umutla uyuyup, yarınlarımı gebe bırakmak istiyorum herşeye herkese inat..
Iyi geceler..
Beni okuyan gözlerinize sağlık.

Ne kadar güçlü gözükse de insan, pamuk bir kalbi var. Her daim incinmeye meyilli.. Belli bir yaşı geçen insanlar da çok sık görülen hastalığıdır "alınganlık". Hiç anlam veremiyorum bu duruma. En önemsemediğimiz şeyler bile bizi üzebiliyor. Bu saçma ruh hali hayatta alıkoyan bir durum halinde hızla devam ediyor. Bir boşluğumuz var yeri bir türlü dolmayan.. En saf sevgilerimizi sömüren böceklerin yaşattığı psikoloji bozukluğu. Kanımızı emen kötü vampirler..
"Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum"

Bir gün bana sevmekten bu kadar ürkeceğimi söyleselerdi, yapabildiğim o en güzel şey için kahkahalarla gülerdim biliyorum. Bir de şimdi bakınıyorum çevreme, hayretler içersinde merhametsizlikleri izliyorum."Kötü" olmak ne kadar gerçekmiş. Küçükken dinlediğimiz hikayelerden o kadar bağımsız ki gerçekler. Bazen tuttuğum tüm hayatları, sevdiğim tüm ruhları elimden bir bardağa fırlatıp atarcasına atasım geliyor. Kurtulmak için, kırmak için, intikam için belki de...
Yaşadığım her şey beni sana getirmek için hazırlanmış büyük bir oyunun parçasıydı.Her basit geliş, aslolan senin gelişinin kıymetini bilmem ve her gidiş bir gün gittiğinde buna hazır olmam gerektiği için ögretildi bana.

Sadece bir saniye içinde buhranın peşi sıra sürüklenip, kendimi koca bir kaosun ortasında buluyorum..
Kayboluyorum..
Yok oluyorum.
Sadece bir saniyeyle kendimi unutuyorum, amansız bir  hastalığa düşmüş gibi..
Belki bir zehri kasten içmiş gibi.
Hayırlı hafta sonları.

"Seni çok özlücem sevim'siz hayalim."

Sevgi gerçekten "ana"a mı ait? Çalınan "an"ların  bütünü sana odaklanmışken senin o  kimseye güvenmem sevgi gelip geçici "an"lık bir duygudur felsefenin bedelini kim ödeyecek? Birlikte güldüğümüz anları koyuver gitsin, hıçkırıklarla ağladığım anların hesabını kime yazayım? Giderken ödetmek var mı öyle?

Ne şahane bir hafta sonu öyle..

Tam olarak mod'um böyle olsa da yapmak istediğim, yağmura inat bisiklet sürmek çocukluğumda ki gibi..

Hadi ama yeterince duygusal bir dönemden geçiyorum.Belki de kısalması gerekiyor saçlarımın..

Oysa hiç kıyamadığım.

Hem tamamen kandırmaca sihirli eller..Uzatırken çektiğin cefayı, sefa yapamıyor.

Ya da giyinmeli kuşanmalı ''özel'' birisi için. Güzel kokular sürmeli, ne bilim bir çift kelamına, selamına ermelli..

Tamam kestik!.

Oynayamıyorum anlıyor musun?

Çünkü bu benim için yazılmış bir test olamaz..

Hiç bir şey tat vermiyor..

Ve ben bütün renklerimi kaybettim.

Bir gülüşüm kaldı, bir de bir çift gözlerim mutluluğa resim.

Bana çocukluğumu verin; soğukta yalın ayak gezen üşüyen ellerimi,kızaran burnuma inat mutlaka girdiği her evde yemek saatini yakalayan beni, sobayı yakmak için yüzüne is bulaşmış annemi, hafta sonları zar zor gördüğüm babamı, okuldan kaçan kardeşlerimi verin..

Yeniden yazalım herşeyi.

Soguk ama, sıcak esintili bir gecedeyim.
Yaşadığım yerden epey de uzağım. Yani senden...
Yalnız kalmaya aşık oldum galiba, yalnızken düşünmek o kadar gerçekçi ki... Kök salmış gibisin yüreğime.
Bazen seni gerçekte görür gibi oluyorum. Saçlarımı okşuyorsun hem de nasıl.. Birilerini bana kıçını dönmeye öyle alıştırmışım ki, gülümseyen yüzlere yabancılaştım.. Belki de sadece inanmıyorum artik eskisi gibi... " Gel benimle"lere..
Aslında artık gelmesen de olur.
Galiba yokluğunu daha çok seviyorum.